به گزارش معدن نیوز، همانطور که در توافقنامه پاریس اعلام شده برای محدود کردن افزایش دمای جهانی به زیر ۲ درجه سانتیگراد کشورها باید سالانه ۳۰ گیگا تن از انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا سال ۲۰۳۰ کاهش دهند. فولاد به عنوان صنعتی که بیش از هر صنعت سنگین دیگری CO۲ تولید می‌کند که حدود ۸ درصد از کل انتشار جهانی را شامل می‌شود از جمله صنایعی است که باید در این مسیر پیشگام شود. با وجود اینکه شدت انتشار CO۲ از تولید فولاد خام در چند سال گذشته کاهش یافته، اما برای رسیدن به هدف معین شده تا سال ۲۰۵۰ تلاش‌های بسیار فراگیرتری مورد نیاز است. به بیان دیگر برخلاف پیشرفت‌های جزئی در دهه گذشته، انتشار گاز CO۲ در سناریوی انتشار صفر بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ به طور میانگین سالانه حدود ۳ درصد کاهش می‌یابد. فولاد سبز تولید فولاد بدون استفاده از سوخت‌های فسیلی است و هیدروژن راه‌حلی است که می‌تواند به کاهش ردپای کربن در صنعت فولاد کمک کند.  با سوزاندن هیدروژن فقط آب تولید می‌شود و طبق گفته گروه صنایع سنگین میتسوبیشی اگر هیدروژن از طریق الکترولیز فقط با استفاده از آب و الکتریسیته تجدیدپذیر تولید شود، آنگاه کاملاً عاری از انتشار CO۲ است. کوره‌های قوس الکتریکی گزینه دیگری در راستای تحقق فولاد سبز است.
این کوره‌ها به‌تدریج جایگزین کوره‌های سنتی می‌شوند، اما مشکل اینجاست که همیشه از منابع تجدیدپذیر تغذیه نمی‌کنند و بنابراین فولاد تولید شده ممکن است کاملا سبز
نباشد. برخی از بزرگترین تولیدکنندگان فولاد در جهان در حال برنامه‌ریزی برای کاهش ردپای کربن با افزایش استفاده از کوره‌های الکتریکی هستند. اما گزارش سازمان Global Energy Monitor می‌گوید که حرکت از کوره‌های بلند سنتی به کوره‌های قوس الکتریکی اگر با همین سرعت پیش برود کمک چندانی برای دستیابی به اهداف انتشار کربن صفر نخواهد کرد. این گزارش اذعان می‌کند که باید سرمایه‌گذاری در تجهیزات کوره بلند مبتنی بر زغال سنگ را متوقف کرده و به فولادسازی از کوره قوس الکتریکی سرعت دهیم. از طرفی دیگر ساخت فولاد از طریق هیدوژن نیز موانع مختص به خود را داراست که آن هم اشکال در دسترسی به هیدروژن کم کربن است و افزایش مقیاس این فناوری به مقادیر زیادی هیدروژن سبز یا آبی نیاز دارد. مشکل دیگر هیدروژن پاک هزینه‌های سرسام آور تولید آن است و هرچند تولید هیدروژن پاک در این مقیاس به میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در تولید برق تجدیدپذیر نیاز دارد اما همچنان بخش مهمی از جاه طلبی اتحادیه اروپا برای رسیدن به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ است. بزرگترین تولیدکننده فولاد در اروپا گفته است که کربن زدایی برای این شرکت در این قاره مطابق با اهداف اتحادیه اروپا می‌تواند تا ۴۰ میلیارد دلار هزینه داشته باشد. بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اگر دولت‌ها سیاست‌های درستی در پنج سال آینده اجرا کنند، ثروتمندترین اقتصادهای جهان می‌توانند تا حد بسیار مطلوبی به اهداف انتشار کربن صفر دست یابند. در هر صورت و با تمام مشکلات و هزینه هایی که کربن زدایی می‌تواند بر کشورها تحمیل کند، باید در نظر داشت که این مورد هزینه سال‌ها بی‌توجهی به کره ایست که در آن زندگی می‌کنیم و بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی این دهه می‌تواند تنها راه نجات بشر از آلودگی و تداوم فعالیت‌های اقتصادی و صنعتی همچون فولادسازی باشد.