دوستی دارم که توانایی مادی زیادی ندارد،یک آدم معمولی درجامعه است، اما در طول سالها رفاقت، یادم نمی آید که از وضع مالی خودش گله کرده باشد، همه عمر کارکرده و از خداوند شاکر بوده و همان لقمه محدود را با گشاده دستی با خانواده و دوستانش خورده است، او می گوید، خيلي ها خيال مي كنند که من همه چي دارم و خيلي خوش هستم، اما نمي دانند که من هم خيلي چيزها ندارم و آرزوی آن ها را هم دارم، اما همیشه شاكر آن چيزهايی هستم که دارم و تلاش می کنم که دنبال مقايسه و حسودي نباشم،واسه همين با آرامش زندگی می کنم.

چشم ما در پی خوبان جهان خواهد بود

تا جهان باقی و آیین محبت باقی است

در دنیای مجازی یک بار خواندم که شخصی نوشته بود، این جملات را با دقت بخوانید و در ذهن تان تصوركنید:

يک فلج قطع نخاعى را که از خواب بيدار شده و منتظراست تا يك نفردیگر بيدار بشود و سرش منت بگذارد و ببردش دستشويى و حمام و كارهاى ديگرش را انجام بدهد.

مي دانید آرزوی این فلج قطع نخاعی چي هست؟ او فقط آرزو می کند که بتواند يكبار ديگر راه برود و كارهایش را خودش انجام بدهد، یک بار دیگر دستشویی برود و آفتابه را خودش در دست بگیرد، به همین تلخی.

و می لیسید با حسرت نگاهش ساق پاها را

و طی می کرد عمری

کوره راه عمر با یک پا

و طی شد سالها در آرزوی پای مصنوعی

و شد روزی که پای دیگرش را داده بود از دست

و گاهی هرچه دارد می دهد از دست یک انسان

و حتی آرزوی پای چوبی را

يک نابينا وقتی از خواب بيدار مي شود، روشنايى را نمي بيند، خورشيد را نمي بيند،صبح را نمي بيند.

 مي دانید آرزوی یک نابینا چي هست؟ فقط يك بار، فقط يك روز بتواند نزديكان و عزيزانش و آسمان و ستاره و ماه و پلنگ و تخم مرغ و پنیر و کره و گل را با چشمانش ببيند.

يک بيمار سرطانى دلش مي خواهد خوب بشود و بدون شيمى درمانى و قرص و شربت و مسكن هاى قوى زندگى كند و درد نكشد.

يک كر و لال آرزویش این است که بتواند با زبانش حرف بزند و با گوش هایش بشنود.

يک بيمار تنفسى دلش مي خواهد که امروز را بتواند بدون كپسول اكسيژن نفس بكشد.

الآن مشكل من و شما خواننده صبور این یادداشت چیست؟

 هرکدام از ما، چقدر با همه وجود، از همه نعمت هايى كه خداوند به ما داده است استفاده می كنیم و

شکرگزار شرایطی که داریم، هستیم؟

گاهی به روزى فكركنیم كه شايد همين نعمت ها را از دست بدهیم، پس شكرگزارى كنیم و ازآنچه داریم، حداکثر  استفاده را ببریم.

تو و من خيلى خيلى خوشبختیم و نمی دانیم، من و همه کسانی که یک بیماری سخت را از سرگذرانده ایم و یا درگیر آن هستیم، بیشتر از کسانی که به بیماری دچار نشده، قدر سلامتی خود و دیگران را می دانیم.  

ما، معمولا ارزش سلامتی تن خود و همراهان و بستگان مان را قدر نمی دانیم و برای سلامتی خویش، ارزش مالی و معنوی تعیین نمی کنیم.

یاد بگیریم که غر نزنیم،ناشكرى نكنیم،مسایل و مشکلات را با همفکری حل كنیم،همه چیز را به خداوند نسپاریم، خداوند عقل و دانش و دست و پا و سلامتی را داده است و حتما به مصلحت خویش کمک هم

می کند، اما قرار نیست که به جای ما کارکند و پول باران مان نماید.

از من و شما حرکت را می طلبد و از او برکت را باید آرزو کرد.

می گویند یک فیلم بوده است که وقتی شروع به نمایش می شود، فقط سقف را نشان می داده و تماشاگران بعد از چند دقیقه خسته و معترض و هیاهو کنان شروع به ترک سالن سینما می کنند و بعد از ۱۰ دقیقه بر پرده سینما، این جمله نوشته می شود: این ده دقیقه اززندگی و تصویری است که یک نفر قطع نخاعی روی بستری که خوابیده است می بیند وبعد دوربین یک بیمار را درتخت نشان می دهد و فیلم به پایان می رسد.

ما گاهی قادر به تحمل دیدن ۱۰ دقیقه از زندگی سخت یک جانباز یا مصدوم در بستر بیماری نیستیم، ولی قادر به غرغر و پرخاش کردن همیشگی نسبت به آنچه که داریم و یا نداریم، هستیم.

طبیعت در حال عوض شدن است، رویش بهار را حس می کنیم، صدای جیک جیک گنجشک ها بیشترشده است،سال جدید فرا رسیده است،خانه تکانی دل،خانه،کاشانه،دفترکار را بایدآغاز کرد،هرسال گفته و نوشته ام که پایان سال باید دردفترروزنگارخاطره ها بنویسیم که چه چیزی ازسال قبل مانده و چه کارهایی باید در سال جدید انجام دهیم.

بی شک کنار همه کارهای اداری و نظافت فیزیکی میزکارمان، باید شکر گزار باشیم که چشم مان به تقویم ۱۴۰۳ هم خورده است و به شکر اندرش مزید نعمت که نفس های ما همچنان ممد حیات است و چون بر می‌آید مفرّح ذات.

یادمان باشد که در لیست کارهایی که باید انجام دهیم چند موضوع فراموش مان نشود، کارهای مردمی که در دستان مانده است، حق الناس است، اگر کاری از دست مان بر می آمده و به هر دلیلی انجام نداده ایم تا فرصت باقی است بی مزد و منت انجام دهیم که خداوند شاهد و ناظر توانمندی بر ماست.

یادمان باشد  که در لیست کارهایی که باید انجام دهیم، دور ریختن کینه و دشمنی از دیگری است، شستن افکار منفی و تقویت حس مثبت بودن در خودمان با پاک کردن و یا به قول جوانترها (دلیت) کردن غم ها و درگیری های گذشته و چیدن عشق در هفت سین نوروزی و سبزکردن مهر و به رایگان بخشیدن محبت به دیگری است تا او نیز یاد بگیرد که عشق ورزی کند و مهربان گونه زندگی نماید و از کسوت غرور و زیاده خواهی و منیت شیطان گونه ریاست و مدیریت و من من کنان زندگی خارج شود.

برانداز بیخی که خار آورد

درختی بپرور که بار آورد

پایان سال فرصت دیدار با کسانی است که غم بیماری دارند،غم از دست دادن عزیزی ویا غم عزیزانی را در بند دارند، غم نداری دارند، غم نیازمندی دارند، عزت دارند، آبرو دارند، غروردارند.

من هم مثل شما ناراحتم که در کشوری تا این اندازه ثروتمند، فقر و نداری می بینم، اما باید همه تلاش مان را بکنیم.

طریقت به جز خدمت خلق نیست

به تسبیح و سجاده و دلق نیست 

خانه تکانی فکر و اندیشه و دلتان را در روزهای بهاری انجام دهید.