علی‌رغم پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه افزایش تولید فلز منگنز الکترولیتی مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر، تعدادی از تولیدکنندگان طرح‌هایی با استفاده از شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) ارائه کرده‌اند. در این میان، مصرف‌کنندگان این نوع از محصولات تولیدی باید برای خرید این مواد پریمیوم بالاتری پرداخت کنند. به طور کلی، به منظور تولید فلز منگنز سازگار با محیط‌ زیست و مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر مسیر طولانی باید طی شود.

منگنز پوسته‌ای، شکلی از فلز منگنز الکترولیتی است که عمدتا به عنوان یک آلیاژ در تولید فولاد زنگ‌نزن و آلومینیوم استفاده می‌شود. اوایل ماه ژوئن ۲۰۲۳، موسسه «Fastmarkets» سیستم جدیدی از شاخص‌های ارزیابی قیمت‌های فولاد تولیدشده مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر را راه‌اندازی کرد تا بازار در حال رشد فولاد کم‌کربن یا فولاد تولیدشده زیست‌پایشی را پوشش دهد. موسسه «Fastmarkets» هدف از این کار را شفاف‌سازی در حرکت صنعت فولاد به سمت فرآیند کربن‌زدایی عنوان کرد.

لازم به توضیح است که فلز منگنز به طور گسترده در تولید سولفات منگنز با خلوص بالا جهت تولید باتری استفاده می‌شود. به علاوه این فلز در بسیاری از باتری‌های لیتیوم‌یونی مورد استفاده در وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) و همچنین باتری‌های نیکل کبالت منگنز (NCM) به‌‎کار می‌رود.

برخلاف بخش‌های فولاد و آلومینیوم که در آن‌ها پیشرفت‌های قابل‌ توجهی در جهت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر در تولید به منظور کاهش کربن تولیدی حاصل شده است، به نظر می‌رسد اقدامات کمتری در همین خصوص برای تولید منگنز کم‌کربن انجام شده است. بر همین اساس برخی از تولیدکنندگان نوپا استانداردهای مبتنی بر شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی به منظور کاهش انتشار کربن را در راس اولویت‌های خود در تولید قرار داده‌اند.

از آنجایی که سهم استفاده از این فلز در محصولات تولیدی این شرکت ناچیز است، بنابراین تمرکز بر روی مسئله تولید فلز منگنز الکترولیتی کم‌کربن، در حال حاضر از  اولویت‌های این شرکت تولیدی نیست.

مانع دیگر بر سر راه تولید فلز منگنز الکترولیتی کم‌کربن، تسلط تولیدکنندگان چینی بر پویایی عرضه و تقاضای این مواد است؛ لازم به ذکر است که چین، بیش از ۹۰ درصد فلز منگنز الکترولیتی و بیش از ۶۰ درصد منگنز در جهان را تولید می‌کند و در حال حاضر اولویت مصرف‌کنندگان نهایی باتری، استفاده از فلز منگنز الکترولیتی کم‌کربن نیست.

اولویت بیشتر فولادسازان و سایر مصرف‌کنندگان منگنز، ابتدا استفاده از نیکل و کروم کم‌کربن است و مواد اولیه‌ای مانند منگنز در اولویت‌های بعدی قرار دارند. همین روال هم در صنعت باتری‌سازی حاکم است و تمرکز زیادی بر روی تولید لیتیوم، نیکل و کبالت وجود دارد؛ چراکه این مواد اولیه قیمت بسیار بالایی دارند و در این میان، مواد اولیه‌ای مانند منگنز همیشه در ابتدا نادیده گرفته می‌شوند.

این روال در آینده باید تغییر کند؛ شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی در بطن تولید فولاد و آلومینیوم مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر وجود دارد و محصولات مختلفی بدون در نظر گرفتن هزینه آن‌ها، بر اساس سازگاری با محیط زیست تولید می‌شوند. با این حال، انتقال هزینه‌های بالای استفاده از شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی در فرایند تولید به مشتریان نهایی، همچنان یک چالش بزرگ محسوب می‌شود.

تولید و فروش محصولات سازگار با محیط‌ زیست بهایی دارد و این در حالی است که هم‌اکنون بیشتر مصرف‌کنندگان در بخش‌های مختلف بازار، حاضر به پرداخت هزینه‌های بالاتر برای چنین محصولاتی نیستند. به علاوه، تعیین کمیت هزینه‌های استفاده از شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی در قیمت‌گذاری محصولات نیز بسیار دشوار است زیرا حوزه‌های استفاده از شاخص محیطی، اجتماعی و حاکمیتی بسیار گسترده است و تطابق با استانداردهای این شاخص به اهدافی که تامین‌کنندگان برای خود تعیین می‌کنند، بستگی دارد.

شرکت «Euro Manganese» در حال فعالیت در پروژه «Chvaletice Manganese» در جمهوری چک بوده و در حال بررسی اولیه امکان تولید باتری حاوی فلز منگنز در شهر بکانکور در استان کبک کانادا است.

این شرکت ارزیابی چرخه عمر (LCA) برای پروژه «Chvaletice Manganese» که هنوز به مرحله عملیاتی نرسیده است را به اتمام رساند تا اثرات زیست‌محیطی فعالیت این پروژه از جمله میزان کربن دی‌اکسید تولیدی ناشی از تولید منگنز با خلوص بالا و سولفات منگنز مونوهیدرات با خلوص بالا (HPMSM) را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. ارزیابی چرخه عمر نشان داد که این شرکت با استفاده ۱۰۰ درصدی از انرژی تجدیدپذیر، می‌تواند میزان انتشار کربن خود را تا بیش از ۵۰ درصد کاهش دهد.

شرکت «Euro Manganese» یک تفاهم‌نامه با شرکت برق «Statkraft» به امضا رسانده تا ۱۰۰ درصد انرژی تجدیدپذیر مورد نیاز برای فعالیت پروژه مذکور را تامین کند. به علاوه، شرکت «Euro Manganese» قصد دارد بخشی از گازهای گلخانه‌ای منتشر شده خود  همچون دی‌اکسید کربن و هیدروژن را بازیافت کند. فرصتی پیش آمده که این شرکت برای کاهش بیشتر کربن تولیدی خود، با تهیه شناساگرهایی از تولیدکنندگان این کار را انجام دهد. به نظر می‌رسد اجرای این استراتژی، تاثیرات زیست‌محیطی کمتری نسبت به آنچه در ارزیابی چرخه عمر تصور می‌شد، دارد.